ΤΟ ΟΝΟΜΑ
Ο Έρως, γιος του Χάους και της αρχαίας θεότητας του έρωτα και του πάθους,
αποφάσισε να ανακαλύψει τους πιο καλόκαρδους και ανοιχτόμυαλους ανθρώπους.
Ήθελε να τους εμπνεύσει με γλυκό πάθος δημιουργικότητας και τέχνης.
Ο Έρως άπλωσε τα φτερά του και περιπλανήθηκε πάνω από γη και θάλασσα, ψάχνοντας να βρει εστία για το εγχείρημά του. Κάπου στη
μέση της άστατης θάλασσας όπου ο Ποσειδώνας είχε μεταμορφώσει σε βράχους τις
Ωκεανίδες που προκάλεσαν την οργή του, η περιέργειά του τον τράβηξε προς μία
σύνθεση ποικιλόμορφων νησιών σε σχήμα τέλειας έλλειψης.
Κοντά στο κέντρο αυτού του “κυκλαδικού” σχηματισμού, διέκρινε ένα μικρό νησί που θύμιζε την σιλουέτα μία γυναίκας να ξεκουράζεται συντροφιά με έναν άντρα. Πέταξε αργά γύρω απ’ αυτό το φυσικό γλυπτό, το σμιλεμένο σε κατάλευκο μάρμαρο. Είδε πως οι άνθρωποι εδώ ήταν ζωηροί με καθαρά, ευγενικά, χαμογελαστά πρόσωπα και ικανά χέρια – η τέχνη τους είχε στολίσει το μικρό νησί χωρίς να πειράξει τη φυσική ομορφιά του.
Ο Έρως μαγεύτηκε από την ζεστασιά και την αίσθηση που αναδυόταν απ’ το νησί. Και προίκισε τους κατοίκους του δίνοντάς τους το καλύτερο κομμάτι της έμπνευσής του για κομψά κι εκλεκτά έργα τέχνης. Μέσα στην αδήριτη ανάγκη του ν’ αναπαράγει τον εαυτό του, ονόμασε το νησί “Κέρος”.
Η ιστορία αυτή δεν αποτελεί επίσημο μέρος της αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας, όμως εμείς πιστεύουμε πως θα μπορούσε, καθώς με νότα ποιητικής αδείας, εξιστορεί την έμπνευση για το όνομα που διαλέξαμε. Αγαπήσαμε τον υποβλητικό παλμό της Κέρου την πρώτη φορά που την αντικρίσαμε πριν τριάντα χρόνια. Όταν ανακαλύψαμε το συγκεκριμένο κομμάτι γης, νιώσαμε ότι χτίζοντας πάνω σ’ αυτό θα μπορούσαμε να εισπνεύσουμε και σχεδόν ν’ αδράξουμε ολόκληρη την Κέρο.
Ο “Έρως (για το νησί) Κέρος” έγινε τελικά πραγματικότητα δέκα χρόνια μετά.
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΣΤΟ ΕΡΩΣ ΚΕΡΟΣ ΝΑ ΓΕΜΙΣΟΥΝ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ, ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ.
